czym się różni język rosyjski od ukraińskiego
Wiele osób mylnie twierdzi, iż język białoruski i rosyjski to „praktycznie jedno i to samo”. Choć u naszych wschodnich sąsiadów na porządku dziennym jest posługiwanie się obydwoma językami, to jednak mają w sobie istotne różnice. Co jest podobnego w języku białoruskim i rosyjskim, a gdzie można dostrzec różnice? Na te pytania odpowie nam Władysław, 26-letni Białorusin mieszkający od 3 lat w Polsce. Zarówno język białoruski, jak i rosyjski zna biegle, nie można więc prosić o rzetelniejsze źródło wiedzy. Nie da się ukryć, iż od 1994 roku prowadzona polityka rusyfikacji Białorusi coraz silniej wypiera tożsamość narodową. Klarownym przykładem jest wymiana języka białoruskiego na rosyjski, który – choć jest podobny – niesie szereg różnic. Tendencja ta się przyjęła, wskutek czego w 2018 roku 74% populacji używała rosyjskiego jako pierwszego języka, a niespełna 12% białoruskiego. Skąd taki wynik? Po części jest to kwestia wygody, generalnie więcej osób mówi w języku rosyjskim, przez co łatwiej się dogadać za granicą. Jest większe prawdopodobieństwo, że ten język rosyjski zostanie zrozumiany w Polsce, na Ukrainie czy w innych państwach dawnego Bloku wschodniego, niż jeśli zaczniesz mówić po białorusku. No ale trzeba to jednak oddać – w 1995 roku mieliśmy referendum co do wprowadzenia rosyjskiego jako języka równego z białoruskim. Wtedy to zostało przyjęte, ludzie zagłosowali na „tak”, chociaż nie wiadomo, czy Rosja jakoś nie namieszała przy głosowaniu, ale to są tylko moje domysły. Czy można więc powiedzieć, że Białorusinom niejako obojętne jest, czy mówią po rosyjsku, czy też w swoim ojczystym języku? Można tak to określić, w zasadzie nie jest to kwestia obojętności rozumiana jako niedbałość o coś, ale bardziej jako uniwersalność. Generalnie Białorusini dostosowują się do warunków, które obecnie rządzą kosmopolitycznym światem, globalizacją gospodarczą, a skoro język rosyjski bardziej sprawdza się na rynku, to korzystamy z rosyjskiego. Język białoruski traktujemy bardziej jako wartość, element folkloru, dziedzictwo kulturowe spotykane w miejscach tradycyjnych. Używanie języka rosyjskiego w społeczeństwie białoruskim nie rodzi ze sobą żadnych konfliktów ani reperkusji. Zobacz, że jak pojedziesz na Ukrainę i tam spróbujesz rozmawiać po rosyjsku, to możesz zostać zwyzywany, a nawet pobity, bo posługujesz się „językiem okupanta”. Tego na Białorusi nie ma, mało tego – zakładając, że znasz tylko i wyłącznie rosyjski, dogadasz się z większą grupą ludzi. Szkoły także uczą w języku rosyjskim; zobacz na Mińsk, tam na ponad 200 szkół może z 5 edukuje po białorusku, reszta to rosyjski. Teoretycznie są to dwa pokrewne języki, ale mają między sobą kilka różnic. Jakie więc są najważniejsze różnice między obydwoma językami? Pierwszą różnicę można usłyszeć, jeśli przez chwilę porozmawiasz z osobą z Białorusi, a potem z osobą z Rosji. Białorusin będzie mówić twardo, u nas wstępują te wszystkie dźwięki typu „sz”, „dż”, „cz”, takie brzmiące szorstko. Język rosyjski tego nie ma, dlatego jakbyś na przykład napisał słowo „deszcz”, to Rosjanin to przeczyta jako „diesc”, Białorusin jako „djeszcz”. Pozostając w obszarze fleksji, generalnie język białoruski jest łatwiejszy w zapisywaniu ze słuchu i w czytaniu. To, jak słyszysz coś po białorusku, tak to też zapisujesz – to jest łatwe, przyjemne i proste w używaniu. Język rosyjski takiego komfortu nie daje, częściej musisz się zastanawiać nad tym, czy literę „a” czytasz jak „a”, czy z przegłosem na „o”, tak samo z „e” – możesz to czytać jako „i”, jako „jy”, a też jako „e”, to wszystko zależy od słowa lub kontekstu. Zwróć uwagę na nasz alfabet i porównaj go z alfabetem rosyjskim; rozumiem że dla osób z Zachodu, posługujących się alfabetem łacińskim może to wyglądać identycznie. Jeśli jednak zwrócisz uwagę na niektóre litery białoruskiego alfabetu, na przykład „u krótkie” (Ў), to zobaczysz, że takiej litery w rosyjskim alfabecie nie ma. Ostatnią kwestię, na którą chciałbym zwrócić uwagę, jest ortografia – w zasadzie język białoruski ma bardzo proste reguły pisowni, wymienności liter i innych zasad ortograficznych. Rosyjski pod tym względem jest nieco bardziej złożony, przez co łatwiej najpierw nauczyć się języka rosyjskiego, a potem białoruskiego niż na odwrót. Łatwo popełnić też błąd na zasadzie automatyzmu, jeśli piszesz coś po rosyjsku a myślisz po białorusku. Podobieństw jest znacznie więcej niż różnic, dlatego osoba z Białorusi bez problemu dogada się z osobą z Rosji; to trochę tak, jak Polak jadący do Republiki Czeskiej przy pomocy żywej gestykulacji porozumie się z lokalnym mieszkańcem. Dzieje się tak za sprawą grup językowych – białoruski i rosyjski to grupa języków wschodniosłowiańskich, przez co łatwo się dogadujemy. Cyrylica to kolejny wspólny mianownik, tak naprawdę mamy dosłownie kilka różnic, między innymi to wcześniej wspominane „u krótkie”. Zdecydowana większość alfabetu jest bliźniaczo podobna, więc nauka liter rosyjskich spowoduje automatyczną znajomość liter białoruskich i na odwrót – znajomość liter białoruskich gwarantuje znajomość liter rosyjskich. Mówiłem Ci wcześniej, że białoruski jest językiem twardszym niż rosyjski, ale tak w zasadzie to jedna z niewielu różnic w wymowie. Wspólnym mianownikiem jest między innymi sposób akcentowania pojedynczych wyrazów, jak i całych zdań. Nikt Ci nie zarzuci, że Twój akcent pada źle w rosyjskim, jeśli znasz zasady akcentowania po białorusku. Kolejne podobieństwo, a w zasadzie identyczność zasad znajdziesz w regułach interpunkcyjnych. Wiesz, kiedy piszę po rosyjsku lub białorusku, zupełnie nie martwię się o to, czy postawiłem przecinek prawidłowo do zasad białoruskich, czy do rosyjskich. I w jednym, i w drugim języku interpunkcja jest identyczna, więc nie musisz się martwić, że nieprawidłowo zastosowałeś myślnik lub postawiłeś przecinek w nieprzeznaczonym do tego miejscu. Jak widzisz przyszłość języka białoruskiego? Czy rosyjski całkowicie wyprze Wasz język? Jeśli nie – to kto w dużej mierze będzie używać białoruskiego? Przede wszystkim trzeba wiedzieć, że mimo praktycznego i wygodnego podejścia do języka rosyjskiego, białoruski w żadnym stopniu nie jest gorszy, nie można dyskredytować któregokolwiek języka względem drugiego. Białoruski teraz jest traktowany jako żywy pomnik kultury, pewnego rodzaju nośnik tożsamości narodowej i pamiątka po dawnych czasach. Myślę, że nawet jeśli 100% osób na Białorusi zacznie się porozumiewać po rosyjsku, to wciąż będą ośrodki pielęgnujące białoruski i podtrzymujący „żywotność” tego języka. Czy rosyjski całkowicie wyprze białoruski? Trudno powiedzieć, tak naprawdę wszystko zależy od postawy rządzących, a w zasadzie samego Łukaszenki. Kiedy Aleksandr doszedł do władzy, rozpoczął swoją sympatię prorosyjską, a proces rusyfikacji nabrał tempa, nie widzę więc powodu, by ten romans został nagle zakończony, tym bardziej w obecnych czasach [zależności gospodarczej Białorusi od Rosji]. Nasz język, nasza tożsamość i nasza kultura stały się narzędziem rozgrywki politycznej, myślę że to też jest powód, który skłonił ludzi do wyjścia na ulicę. Pokuszę się o bezpieczne stwierdzenie: jeżeli Łukaszenko odda władzę teraz, to białoruski nie zginie; młodzi patrioci i osoby zaangażowane w kultywowanie tradycji białoruskich często używają tego języka „po złości” Putinowi. Jeśli tak się nie stanie, to na pewno nie dojdzie do całkowitego pogrzebania naszego ojczystego języka, ludzie by na to nie pozwolili. Nie postawiłbym swojego dobytku na którekolwiek rozwiązanie, trudno coś powiedzieć przy obecnych zawirowaniach politycznych i toczących się strajkach, jednak najprawdopodobniej będą te języki w dalszym ciągu funkcjonować obok siebie. Kto wie, może białoruski zostanie lekko zmodyfikowany, by nieco bardziej przypominać rosyjski.
Przeczytaj, jakich formalności trzeba dopełnić, żeby sprawnie przeprowadzić transakcję z partnerem z Unii Europejskiej i spoza obszaru Unii. Dowiedz się, czym się różni sprzedaż wewnątrz Unii Europejskiej od importu i eksportu poza granice Unii. Fot. Po ataku Rosji na Ukrainę pojawiła się w Polsce ogromna liczba osób szukających schronienia przed wojną. Jednym z wielu wyzwań, przed jakimi stają zarówno obywatele Ukrainy, jak i Polacy, którzy spieszą z pomocą, jest bariera językowa. Dlatego warto przyjrzeć się językowi ukraińskiemu, sprawdzić, co łączy, a co dzieli go z językiem polskim. Warto szukać porozumienia. Rodzinne koligacje Na początku był język praindoeuropejski. To z niego wywodzą się prawie wszystkie języki nowożytnej Europy, a także tak odległe jak choćby hindi czy perski. Wspólnota praindoeuropejska rozpadła się prawdopodobnie na przełomie IV i III tysiąclecia przed naszą erą. Powstał wówczas między innymi język prabałtosłowiański, a po dalszym jego podziale: język prasłowiański. Ekspansje terytorialne dawnych Słowian prowadziły do stopniowego różnicowania tych ludów. Stąd też powstały trzy językowe grupy: zachodnio-, południowo- i wschodniosłowiańska. Z tej pierwszej wywodzi się język polski, z tej ostatniej zaś: ukraiński. Ojcowie języka ukraińskiego Grupa języków wschodniosłowiańskich była długi czas względnie jednolita: rozpad na języki białoruski, rosyjski i ukraiński nastąpił, według różnych źródeł, w XIII wieku (upadek Rusi Kijowskiej) lub nieco później. „Wyodrębniony język staroukraiński rozwijał się w XVI i XVII wieku” – mówił w Polskim Radiu językoznawca dr Marian Jurkowski. Natomiast współczesny, nowożytny język ukraiński powstał pod koniec wieku XVIII. Momentem przełomowym było wydanie trawestacji „Eneidy” Iwana Kotlarewskiego, zbieracza rodzimego folkloru, napisanej na podstawie utworu Wergiliusza. Dlaczego ukraińska wersja słynnego rzymskiego poematu o losach Trojańczyka Eneasza była tak ważna w dziejach kultury Ukrainy? Najprościej rzecz ujmując: ponieważ język nabiera dojrzałości i „wybija się na niepodległość” właśnie dzięki literaturze, która pokazuje jego możliwości i scala jego bogactwo. Istotne jest to zwłaszcza, jak tu, w niesprzyjających warunkach politycznych (brak państwowości ukraińskiej). Fot. „Eneida” według Iwana Kotlarskiego nobilitowała ukraiński język ludowy, a w konsekwencji, jak pisał prof. Włodzimierz Mokry, „powstały trwałe podstawy nowożytnego języka literackiego stworzone w oparciu o potoczną mowę Rusinów-Ukraińców. (...) Kotlarewski wskazał drogę rozwoju nowożytnej literatury ukraińskiej, a zarazem postawił przed społeczeństwem ukraińskim zwierciadło, w którym wszyscy swe oblicze snadnie ujrzeć mogli”. Historia i języki Język ukraiński łączy z językiem polskim nie tylko wspólne słowiańskie pochodzenie. Bliskie sąsiedztwo tych dwóch językowych wspólnot („Rusinów” i „Lachów”, by przywołać archaiczne nazwy Ukraińców i Polaków) stwarzało przez wieki okazję do wzajemnych, historycznie złożonych kontaktów. Już po wyprawie kijowskiej Bolesława Chrobrego (1018 rok) w polszczyźnie pojawiły się pierwsze słowa – nazwy miejscowe – związane z językiem Rusi Kijowskiej. Przez kolejne stulecia tereny, na których rozwijał się język ukraiński, w różny sposób i w różnym zakresie związane były politycznie i kulturalnie z Polską. Współtworzyły Rzeczpospolitą Obojga Narodów (choć już w 2. połowie XVII wieku przeszły częściowo w ręce Carstwa Rosyjskiego), a po odzyskaniu przez Polskę niepodległości weszły w jakiejś mierze w skład II RP. „Ludność polska i ukraińska mieszkała na tych ziemiach w postaci przemieszanej, w związku z czym między tymi językami istniały olbrzymie wzajemne wpływy. Zarówno język polski wpływał na język ukraiński i odwrotnie” – tłumaczył dr Marian Jurkowski. Zapożyczenia, czyli językowa hojność Wpływy te widać już na płaszczyźnie historyczno-kulturowej. Poczynając od spraw anegdotycznych (Sobieski znał ukraiński, a Marysieńka śpiewała mu ukraińskie piosenki, mówił dr Marian Jurkowski), a kończąc choćby na literaturze. Juliusz Słowacki, urodzony w Krzemieńcu, miał niańkę, która nuciła mu ukraińskie pieśni. Poeta po latach powracał w swojej twórczości do krainy dzieciństwa i zasłyszanego wtedy innego niż ojczysty, tajemniczego języka (używał form z języka ukraińskiego np. przy stylizowaniu polszczyzny na dawną, archaiczną nutę). Fot. Ale wzajemne językowe wpływy objawiały się przede wszystkim w zapożyczeniach: przenoszeniu i adaptowaniu do własnego słownictwa słów z języka innego. „Przez Ukrainę szły wpływy orientalne do języka polskiego, zwłaszcza terminologia „konna” i wojskowa” – opowiadał dr Marian Jurkowski, przywołując jako przykłady „buławę”, „ułana” czy „bukłak”. Ukrainizmami, czyli wyrazami lub zwrotami pochodzącymi z języka ukraińskiego, są również w polszczyźnie: „sadyba”, „borsuk”, „czeremcha”, „wataha”, „hultaj” czy, oczywiście, „step”. Co do sytuacji odwrotnej – polonizmów występujących w języku ukraińskim – ich obecność notuje się już od XIII wieku i w całym zasobie leksykalnym tego języka jest ich stosunkowo dużo. Jako przykłady można tu wymienić takie słowa, jak „cikawyj”, „powit”, „pereszkoda” czy „diakuwaty”. Uwaga na fałszywych przyjaciół Dla użytkowników języka ukraińskiego i polskiego pierwszą barierą w komunikacji jest forma zapisu: z jednej strony cyrylica, z drugiej alfabet łaciński. Ale już na poziomie języka właściwego, mówionego, sprawa wydaje się prostsza. Ukraiński i polski są bowiem – mimo że wywodzą się z dwóch oddzielnych słowiańskich podgrup – stosunkowo bliskimi sobie językami. Dość powiedzieć, że wspólne słownictwo, oczywiście poddane wielorakim przekształceniom, obejmuje grubo ponad połowę całego leksykalnego zasobu. Niepisana i anegdotyczna zasada, że „Słowianie zawsze się jakoś dogadają”, tu sprawdza się bardziej niż na przykład w kontakcie Polaków czy Ukraińców z użytkownikami języków południowosłowiańskich. Fot. Podobieństwa mogą być jednak często mylące. W języku ukraińskim i polskim wiele jest tzw. fałszywych przyjaciół, czyli słów lub fraz, które mają bardzo podobną formę, ale jednak inne znaczenie. Dla przykładu: pol. „mecz” – ukr. „меч” (miecz); pol. „kit” – ukr. „кіт” (kot); pol. „dywan” – ukr. „диван” (sofa, kanapa); pol. „czaszka” – ukr. „чашка” (filiżanka, kubek); pol. „bogato” – ukr. „багато” (dużo); pol. „gotować” – ukr. „готуватися” (przygotowywać). Gramatyczne pułapki Jeśli chodzi o kwestie gramatyczne związane z językiem ukraińskim i polskim, łatwo zaobserwować występujące na tej płaszczyźnie różnice, analizując kilka typowych błędów popełnianych przez uczących się. Błędów, które w dużej mierze wynikają z przekładania reguł swojego języka na język poznawany. I tak na przykład uczniowie ukraińskojęzyczni muszą wystrzegać się struktur, w których dają o sobie znać odmienności deklinacyjne i koniugacyjne: „On pracuje programistą”, „Daję upominek rodzicam, przyjaciołam”, „Jestem w prace, w podróże”, „Te studenty, te Polaki”, „Dzieci krzyczeli”, „Ja czytała”. Z kolei Polacy uczący się ukraińskiego popełniają często takie błędy, jak tworzenie na rodzimy wzór form czasu przeszłego („będę czekał” zamiast „я буду чекати”) czy nieodmienianie w liczbie mnogiej rzeczowników zakończonych na „-um” (które zresztą należą tu do rodzaju męskiego, a nie jak w polszczyźnie do nijakiego). Ten piękny wschodni zaśpiew Kwestie różnic w wymowie między ukraińskim a polskim, choć niemałe, nie powinny dla użytkowników obu tych języków być szczególnie trudną barierą do pokonania. Spośród ponad osiemdziesięciu charakterystycznych cech fonologicznych języka ukraińskiego, jak mówiła w wywiadzie dla „Monitora Wołyńskiego” dr Nadia Gergało-Dąbek, dwadzieścia dwie z nich są wspólne z językiem polskim. Dla porównania: jedenaście takich cech łączy ukraiński z rosyjskim, a dwadzieścia dziewięć z białoruskim. Brzmienie ukraińskiego dla Polaka nie powinno być obce również z innych powodów. Język ukraiński wpłynął przecież na kształtowanie się polskich gwar kresowych (w tym miejskiej gwary Lwowa), a ukraińskie przedniojęzykowozębowe „л” wymawia się podobnie jak polskie dawne, tzw. „aktorskie ł”. Źródło: Nie pogrążysz się tym, przyrzekam ja Tobie, lecz po brzegi załadujesz swój umysł wiedzą. Będzie to wiedza i przydatna, i ciekawa. Погружение в язык – oto metoda, którą wykorzystamy. Po polsku zwie się ona „całkowite zanurzenie” i na pewno, jeśli śledziłeś nasz portal, już wiesz, na czym polega. Jeśli nieZastanawiasz się nad pochodzeniem ukraińskiego? Od kiedy możemy o nim mówić,jako samodzielnym języku? Na te i inne pytania postaramy się odpowiedzieć w tym artykule. Język to jeden z elementów tożsamości narodowej, dlatego też historia poszczególnych języków często pozostawała pod dużym wpływem polityki poszczególnych państw. Jednak z całą pewnością możemy stwierdzić, że język ukraiński pochodzi z rodziny języków słowiańskich, dokładniej języków wschodniosłowiańskich. Według wikipedii językiem tym posługuje się ok. 37 mln ludzi, głównie na Ukrainie. Innymi miejscami gdzie język ukraiński jest często spotykany są Stany Zjednoczone, Rosja, Polska, Kanada, Mołdawia, czy Białoruś. Dane te aktualnie ulegają zmianie, ze względu na spory ruch migracyjny Ukraińców, do Polski o czym pisaliśmy w tym artykule. Alfabet Język ukraińskiego narodu wyróżnia inna składnia cyrylicy, pochodząca od grażdanki, typu zapisu alfabetu cyrylicznego. Stało się tak dlatego, że typowa grażdanka, używana głównie przez Rosjan, nie umożliwiała wymowy wszystkich głosek specyficznych dla języka ukraińskiego. Patrząc wgłąb historii, możemy mówić o zapisie języka ruskiego, do którego stosowana była cyrylica używana do wymowy języka starocerkiewnosłowiańskiego. Na przełomie wieków język i jego pisownia znacznie ewoluowała. Dzisiejszy kształ alfabetu ukraińskiego, nadany został po rozpadzie republik radzieckich i ostatecznego uniezależnienia się Ukrainy od Rosji. Do dziś wśród językoznawców pozostaje wiele punktów spornych, odnoszących się do poszczególnych elementów alfabetu ukraińskiego. Bardzo często są one związane z rusyfikacją języka, która nastąpiła w epoce stalinowskiej i czasach Związku Radzieckiego. Są nimi np. pisownia ґ, ф, m, є. Problematyczny jest również zapis u na początku wyrazu. Różnice w języku ukraińskim i rosyjskim W odróżnieniu od języka rosyjskiego, język ukraiński nie posiada takich liter, jak Ёё, Ъъ, Ыы, Ээ. Są to litery, które dla języka ukraińskiego są nie są potrzebne do wymowy jakichkolwiek głosek. Z drugiej strony ukraińska cyrylica została wzbogacona o litery Ґґ, Єє, Іі, Її, których próżno szukać w języku rosyjskim. Ciekawe statystyki podaje portal internetowy pisząc, że Zasoby leksykalne języka rosyjskiego i ukraińskiego pokrywają się tylko w 62%. Te i inne dane porównawcze języków słowiańskich podane na stronie wyżej wspomnianego portalu, pozwalają sądzić, że język rosyjski, jest mniej spokrewniowny z językiem ukraińskim niż np. polski, czy białoruski, a nawet czeski, bułgarski, czy chorwacki. Regionalizmy języka ukraińskiego Dzieje Ukrainy były bardzo burzliwe, przez co wiele czynników wpłyneło na kształt języka. Dlatego też, w dzisiejszej Ukrainie możemy również zauważyć zjawisko regionalizmów językowych. Znakomitą mapę dialektów językowych na terenie dzisiejszej Ukrainy przedstawia Jacek Cieślewicz na stronie Dziedzictwa narodowego Rzeczypospolitej. I tak też, na terenach Ukrainy możemy wyróżnić takie gwary językowe jak nadsańskie, naddniestrzańskie, wołyńsko-chełmskie. Przyczytaj więcej o języku ukraińskim i Ukrainie, klikając tutaj.
Spis treści Nauka alfabetu ukraińskiego — cyrylica nie taka straszna Nauka języka ukraińskiego za pomocą podręcznika Profesjonalny portal o nauki języka ukraińskiego Popularność języka ukraińskiego w Polsce już od wielu lat utrzymuje się na niezwykle wysokim poziomie. Z racji licznych kontaktów handlowych oraz ogromnej ilości pochodzących z Ukrainy migrantów coraz więcej
Na rosyjski, czy na ukraińskiArtykuł stał się w większości nieaktualny w roku napaści Rosji na Ukrainę. Zdecydowaliśmy się jednak go pozostawić ze względu na kilka informacji przedstawionych zwięźle w latach poprzednich, a ukazujących jeszcze jeden punkt widzenia na przyczyny, czy też podłoże wojny 2022 – język ukraiński bije rekordy popularnościBiuro Tłumaczeń ATT jednoznacznie stoi po stronie Ukrainy w konflikcie z Rosją. Pomagamy uchodźcom, tłumaczymy dokumenty, wysyłamy pomoc dla Sił Zbrojnych Ukrainy. Nie staramy się w ogóle być politycznie poprawni. Angażujemy się jednoznacznie po stronie Ukrainy. Dla polskich firm tłumaczymy mnóstwo różnych dokumentów na język ukraiński. Widzimy po tych dokumentach, że Nasi Klienci także pomagają Ukrainie i uchodźcom z Ukrainy tak jak mogą, często po prostu dając uchodźcom pracę w przed rokiem 2022Tłumaczenia polsko-ukraińskie do niedawna stanowiły bardzo niewielki procent w obrocie każdego polskiego i ukraińskiego biura tłumaczeń. Działo się tak dlatego, że większość przedsiębiorstw ukraińskich posługiwała się językiem rosyjskim, a nie ukraińskim. Przyczyny tego stanu rzeczy były najogólniej dwie:wielowiekowa systematyczna rusyfikacja wschodniej Ukrainyzlokalizowanie przemysłu w większości we wschodniej, rosyjskojęzycznej kilka lat temu język rosyjski był językiem oficjalnym w Ukrainie3 lipca 2012 r., poza porządkiem obrad, Rada Najwyższa Ukrainy zdominowana przez posłów prorosyjskich, wprowadziła zmianę w Ustawie o językach. W wyniku tej poprawki, język rosyjski zyskał status języka regionalnego w tych obwodach, w których 10% mieszkańców wyrażało takie życzenie. Z kulturowego i filologicznego punktu widzenia i z powodu historycznych uwarunkowań politycznych – świadomie i konsekwentnie prowadzonej od XVIII wieku przez Rosję, a potem przez ZSRR rusyfikacji – uchwalona poprawka była kolejnym ogniwem w łańcuchu działań rusyfikacyjnych, czyli była zagrożeniem dla różnorodności językowej i kulturowej oraz stanowiła przyczynek do zaniku języka ukraińskiego. Nowy status języka rosyjskiego w Ukrainie oznaczał w praktyce, że miał to być co najmniej drugi (jeśli nie pierwszy) język państwowy Ukrainy. Wszystkie dokumenty mogły być zatem przekazywane do partnerów ukraińskich w języku ukraiński jedynym językiem oficjalnym w UkrainieSytuacja uległa całkowitej zmianie 23 lutego 2014 r., kiedy to Rada Najwyższa Ukrainy anulowała zmianę w Ustawie o językach. Język ukraiński stał się odtąd jedynym oficjalnym językiem państwowym w polsko – ukraińskie w Biurze Tłumaczeń ATTBiuro Tłumaczeń ATT śledzi na bieżąco kwestie prawne i językowe w Ukrainie. Nasza agencja dysponuje doświadczonym zespołem tłumaczy i weryfikatorów języka ukraińskiego. Z pełną odpowiedzialnością podejmujemy się wykonywania tłumaczeń polsko-ukraińskich – technicznych i prawniczych, potrzebnych naszym w Ukrainie, a potrzeba tłumaczeń z polskiego na ukraińskiWięcej o realizowanych przez Biuro Tłumaczeń ATT przekładach z ukraińskiego na polski na naszej stronie Tłumaczenia z ukraińskiego na polski. Zapytania w sprawie wycen tłumaczeń z języka polskiego na ukraiński i odwrotnie prosimy kierować ze strony Wycena chcesz poznać dokładną cenę tłumaczeń, prześlij nam dokumenty do wycenySprawdź wycenę
Nazwiska ukraińskie. Obecność w polskim życiu publicznym osób przybyłych z Ukrainy stawia pytanie o to, jak zapisywać ich imiona i nazwiska. Nie jest to sprawa prosta, bo nasze alfabety bardzo się różnią. Alfabet ukraiński to cyrylica, oparta na alfabecie greckim, w Polsce zaś używamy pisma łacińskiego, tzw. łacinki. Język ukraiński czy rosyjski – jakie są różnice? Ciekawostką na pewno jest fakt, że zasoby leksykalne języka ukraińskiego i języka rosyjskiego pokrywają się w aż 62 procentach. Dlatego słysząc oba języki można odnieść wrażenie, że nie tak bardzo się od siebie różnią. Jednak słówka w języku ukraińskim mają staroruską bazę językową, a w języku rosyjskim większość słówek pochodzi od ugrofińskiego i tureckiego. Już w XVI wieku widać było różnice między tymi dwoma językami. A jeszcze ciekawsze jest, że teksty w języku staroukraińskim dla Ukraińca są nawet teraz zrozumiałe, podczas gdy teksty w starym rosyjskim, np. z czasów Iwana Groźnego, już dla Rosjan są prawie nie do zrozumienia. Tak właśnie objawia się przemiana językowa, zachodząca wolniej w języku ukraińskim niż w języku rosyjskim. Jednak dopiero od XVIII wieku zaczął się kształtować tzw. literacki język ukraiński, który stopniowo przestawał wyglądać jak język rosyjski i bardziej zaczął przypominać język oparty na dialektach regionalnych czy zapożyczeniach od języków wschodnioeuropejskich. Kijów, Ukraina Podstawy języka ukraińskiego Język ukraiński podstawy ma całkiem proste, ale warto wiedzieć, że dzieli się na trzy zespoły dialektów: gwary północne, gwary południowo-wschodnie i gwary południowo-zachodnie. Do ostatniego zespołu dialektów zalicza się gwarę łemkowską, która używana jest w Polsce, a sami Łemkowie uznani są oficjalnie za mniejszość etniczną. Gramatyka języka ukraińskiego nie jest szczególnie trudna, choć wyróżnia się tu na przykład cztery czasy jak: teraźniejszy, przeszły, przyszły prosty i przyszły złożony. Co prawda istnieje tu jeszcze czas zaprzeszły, ale tak jak w języku polskim jest on uznawany za archaizm i nie jest używany. Każdy czasownik wyrażany może być w dwóch aspektach: dokonanym i niedokonanym. Co także przypomina gramatykę języka polskiego. Czymś co nie przypomina języka polskiego jest natomiast alfabet ukraiński zapisany w cyrylicy. U schyłku ZSRR zaczęto wprowadzać zmiany w alfabecie ukraińskim mające na celu derusyfikację, ale ostatecznie w roku 2001, kiedy miano dokonać reformy, prace wstrzymano. Język ukraiński - podstawowe zwroty i słówka Podstawowe zwroty w języku ukraińskim to [wymowa w nawiasie]: Tak – так [tak], Nie – НЕ [NE], Dzień dobry – Добрий Ранок [Dobryy Ranok], Do widzenia – до побачення [do pobachennya] czy Dobry wieczór – добрий вечір [dobryy vechir] oraz Dobranoc – добраніч [dobranich]. Przydatne będą też podstawowe zwroty grzecznościowe: Proszę – будь ласка [budʹ laska], Dziękuję – Дякую [Dyakuyu], Przepraszam – вибачте [vybachte]. Na pewno przydadzą się frazy: Słabo mówię po ukraińsku – Я Ледь Говорити українською мовою [YA Ledʹ Hovoryty ukrayinsʹkoyu movoyu], Nie rozumiem – Я не розумію [YA ne rozumiyu], Nie wiem – Я не знаю [YA ne znayu], Jestem z Polski – Я з польського [YA z polʹsʹkoho]. Słówka określające środki transportu: autobus – автобус [avtobus], pociąg – поїзд [poyizd], tramwaj – трамвай [tramvay], samochód – автомобіль [avtomobilʹ], czy taksówka – таксі [taksi]. Wymowa podstawowych zwrotów czy słówek nie jest skomplikowana, a niektóre z nich przypominają wręcz polskie. Dlatego gdy jesteśmy na wakacjach na Ukrainie i nie możemy się porozumieć, można spróbować mówić po polsku lub po rosyjsku. Jest duża szansa, że ktoś nas zrozumie.